Zbycie wierzytelności po skorzystaniu z ulgi na złe długi

Art. 89a ust. 4 ustawy o VAT należy rozumieć w ten sposób, że – mając na uwadze zasady proporcjonalności i neutralności VAT – w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty w formie tzw. ulgi za złe długi, należność została zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność została zbyta. Powinno się to odbyć z uwzględnieniem proporcji, w jakiej otrzymana z tytułu sprzedaży kwota ma się do kwoty dokonanej korekty.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku I FSK 45/17 z 26 lutego 2019 r.

Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny (dalej: spółka), wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie rozliczenia VAT od wierzytelności, w stosunku do której wierzyciel skorzystał uprzednio z tzw. ulgi na złe długi, a która następnie została zbyta na rzecz podmiotu trzeciego za cenę niższą od jej wartości nominalnej brutto. Spółka powzięła wątpliwość, czy w związku z dokonaniem odpłatnej cesji wierzytelności powinna wykazać w rozliczeniu za okres, w którym miała miejsce cesja, podatek w kwocie kalkulowanej w oparciu o wartość wynagrodzenia z tytułu cesji, czy też kwotę podatku kalkulowaną na podstawie wartości nominalnej scedowanej wierzytelności.

W wydanej interpretacji indywidualnej minister finansów wyjaśnił, że umowa sprzedaży wierzytelności stanowi źródło odrębnego (nowego) stosunku zobowiązaniowego. Dotychczasowy wierzyciel otrzymuje wynagrodzenie od nabywcy wierzytelności (cesjonariusza), natomiast istniejący dług (wierzytelność pierwotna) zostaje zbyty, w następstwie czego dłużnik...